22 jaar terug in de tijd
Ik loop het terrein van Stadsvilla Sonsbeek op en realiseer me ineens iets geks. Het is morgen precies 22 jaar geleden dat ik hier op deze plek ooit getrouwd ben. Mijn eerste huwelijk. Ik was (te) jong, naief en volgde de verwachtingen waar ik mee was opgevoed. Wat is er veel gebeurd sinds dat moment. Nu loop ik voor het eerst in 22 jaar weer over het prachtige landgoed. Drie kinderen, een scheiding, een tweede bruiloft en nog twee kinderen verder. Maar ook vele levenslessen later, zoals het besef dat je alleen je hart kunt volgen (en trouw zijn aan jezelf), tegen sommige boodschappen van ‘thuis’ in, als je bereid bent daderschap te tonen.
Heel bewust van het levensverhaal dat ik met me meedraag loop ik de villa binnen, klaar voor een storytelling training met het nieuwe Centre of Expertise van Nationale-Nederlanden. Voor we aan de slag gaan met hun verhaal als team, staan we stil bij ieders individuele verhaal. Hoe ze – net als ik – bepaalde overtuigingen hebben opgedaan in hun jeugd en hoe die – net als bij mij – elke dag invloed hebben op hun rol als professional, maar ook daarbuiten.
Aan het einde van een dag vol storytelling loop ik weer naar buiten, over het landgoed, richting het station. Ik betrap mezelf op de gedachte dat het zo fijn zou zijn geweest als ik 22 jaar geleden had geweten wat ik nu weet. Over wie ik ten diepste ben, over wat mij drijft en over hoe het leven te leven. Maar op datzelfde moment herinner ik me ook die uitspraak van Sören Kierkegaard.
‘Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.’